Benedyktynka - likier produkowany przez mnichów

Benedyktynka swoimi początkami sięga 1510 roku, kiedy to włoski mnich Bernardo Vincelli przebywając we francuskim klasztorze w miejscowości Fécamp (Normandia) sporządził miksturę z rumu, ziół i korzeni. Jako lek dla chorych i osłabionych braci szybko zyskała uznanie i sławę nie tylko w klasztorach benedyktyńskich, ale także na dworach królewskich. Pierwotną recepturę z czasem zmieniano i udoskonalano, zależnie od dostępności ziół oraz własnych doświadczeń zielarskich. Korzystając z wiekowej tradycji, różne klasztory wypracowały własne, oryginalne w smaku i aromacie benedyktynki. Benedyktynka, produkowana przez benedyktynów z klasztoru w Lubiniu (woj. dolnośląskie) wpisuje się w tę tradycję. Obydwie wersje lubińskiej Benedyktynki oparte są na tej samej starannie dobranej i sprawdzonej kompozycji 21 ziół leczniczych. Nadają ona trunkowi nie tylko wyjątkowy smak i aromat, ale przede wszystkim doskonale oddziałują organizm. Benedyktynka przede wszystkim wpływa na procesy trawienne, usuwa towarzyszące im różne przykre dolegliwości i przynosi szybko ulgę po obfitym posiłku. Zioła zawarte w likierze działają ponadto wzmacniająco, rozgrzewająco i uspokajająco. Zażycie specyfiku znakomicie poprawia nastrój i samopoczucie, a prowadzącym nerwowy tryb życia przynosi błogi sen.

Wersja upominkowa Benedyktynki sprzedawana jest w stylizowanej ciemnooliwkowej butelce z charakterystycznym mosiężnym krzyżem. Charakteryzuje się półwytrawnym smakiem, zabarwionym posmakiem goryczy.

W wersji klasycznej Benedyktynka sprzedawana jest w płaskich butelkach ze szkła farmaceutycznego pod nazwą „Benedyktynka od siedmiu boleści”. Charakteryzuje się łagodną słodyczą zabarwioną lekkim posmakiem goryczy.