Elephant Hill - wycieczka dla prawdziwych mężczyzn

Nagrzana słońcem, skalna pustynia Utah przyciąga wielu odważnych, którzy chcą zmierzyć się z jej trudnymi terenami. Otóż przez Elephant Hill, który jest bramą do Parku Narodowego Canyonlands, wiedzie jedna z najtrudniejszych tras dla jeepów. Elephant Hill jest nazywane Gorącą Patelnią, ponieważ nie da się przejść tego odcinka pieszo – znajduje się w Visitors Center. Rozgrzane do czerwoności podłoże i ponad 45 stopniowy upał, zniechęcają wszystkich piechurów. Przyciągają za to fanów jazdy terenowej i wysokiej adrenaliny.
Zobacz także: Canyonlands National Park - Elephants Hill »Canyonlands National Park leży we wschodniej części stanu Utah - w Stanach Zjednoczonych. Utworzony został w 1964 roku i zajmuje powierzchnię około 1380 kilometrów kwadratowych. Podzielony jest na trzy jednostki:

• Island in the Sky (Wyspa na niebie) - w północnej części parku
• The Needles (Igły) - w południowo-wschodniej części parku
• The Maze (Labirynt) - w zachodniej część parku

Na terenie Canyonlands występuje wiele dzikich i niespotykanych nigdzie indziej gatunków zwierząt. Ponadto, w parku występuje wiele gatunków nietoperzy. Flora tego miejsca, także jest bogata. Piękna, a zarazem surowa szata roślinna sprawia, że to miejsce wydaje się być magicznym. Szlak dla jeepów zaczyna się już na parkingu. Na pierwszych dziesięciu metrach – niespodzianka. Droga wygląda jak po bombardowaniu, wielkie i głębokie dziury odstraszają wielu turystów chcących zmierzyć się z siłą natury. Ale to nie jest jeszcze tragedia, najgprsze czeka kierowcę za zakrętem.

Jadąc dalej, widzimy podjazd – wygląda, jakby był niemożliwy do przejechania nawet dla czołgów – krzyki i lamenty pasażerów nie zniechęcają kierowcy, wręcz przeciwnie. Adrenalina wzrasta, a myśl o zawróceniu tłumią ekstremalne emocje. Jednym słowem górę bierze testosteron – nic nie jest w stanie powstrzymać kierowcy, który wjechał na wymarzoną trasę. Okrzyki nie zdają się na wiele, więc po kilku pierwszych podjazdach po żywej skale, kilku uderzeniach podwoziem o kamienie i progi, nawąchaniu się smrodu palonej gumy i wypoceniu całego zapasu wody z organizmu nerwy ustają. Po przejechaniu pierwszego dystansu można wtoczyć się na wyciętą w stoku platformę, gdzie trzeba odwrócić auto. Niektórzy uznają tu, że wiedzą już wszystko o jeździe terenowej, i wracają do domu. Większość lepszych i gorszych kierowców, jednak decyduje się jechać dalej. Droga z luźnych kamieni zwęża się nagle między skalną ścianą i urwiskiem. Dużym ułatwieniem jest pomoc jednego z pasażerów, jeśli idzie przed samochodem i pokazuje kierowcy, jak wybrnąć z chwilami groźnej sytuacji.

Dopiero po przejechaniu Elephant Hill robi się bardziej płasko, piaszczyści. Można też pokonać drogę na skraj kanionu, którego dnem płynie sobie rzeka Kolorado. Nie jest to jeszcze Wielki Kanion, który zaczyna się około 200 km w dół rzeki, z którym tak często mylą go turyści. Pustynne wnętrze parku, z labiryntem kanionów, jest odludziem dostępnym niemal wyłącznie dla samochodów terenowych i rowerów górskich. Dróg, dla zwykłych samochodów, prawie w ogóle nie ma. Spacer mija się z celem, to byłaby istna mordęga w 45 stopniowym upale i wrzącym, rozgrzanym do czerwoności skalistym podłożu. Decydując się na taką wyprawę powinniśmy najpierw wybrać się do centrum turystycznego, by zapoznać się z pogodą na najbliższe dni i sprawdzić dostępności tras. Jest to ważne - jeśli zapowiadana jest burza, nie wolno wjeżdżać na drogi biegnące dnem kanionów. Fala deszczowej wody może być tak gwałtowna, że zabiera ze sobą wszystko co spotka na swojej drodze. W końcu to właśnie woda wyrzeźbiła ten nieprawdopodobny krajobraz z setkami kanionów, skalnych grzybów, łuków i iglic.