Las Aokigahara - mroczny grób samobójców

Wielu z nas uważa, że horrory to dla nich bajki. Film musi być naprawdę mocny, żeby spowodował na ciele gęsią skórkę i przerażenie. Oglądając nowe wypociny reżyserów, zamiast bać się na sali słychać śmiech. Może to właśnie pora, żeby wybrać się na wycieczkę swojego życia i poczuć wreszcie co to znaczy prawdziwy strach?
Zobacz także: Aokigahara - Las Samobójców w Japonii »Turystów szukających wrażeń przyciąga Las Aokigahara - leżący u podnóża Fuji, w Japonii. Jest to las wyjątkowy, inny niż wszystkie. Przekraczając jego bramy mamy wrażenie jakby patrzyło na nas tysiące oczu, a wokoło wirowały stracone ludzkie dusze. Wzdłuż ścieżek brodzących między gęsto rozsianymi drzewami, widać opustoszałe obozowiska, a w nich ubrania, zegarki, portfele, a także kości oraz pokryte mchem czaszki.
Na gęsto rozpostartych konarach drzew zarzucone są pętle sznurów. Z niektórych z nich służby porządkowe nie zdążyły jeszcze zdjąć ciał. Tablice informacyjne i ostrzegawcze umieszczone przed wejściem do lasu, zamiast standardowych formułek, apelują ludzi: "Zastanów się raz jeszcze!" albo "Proszę, skontaktuj się z policją, nim postanowisz się zabić!". Przez miejscowych las ten nazywany jest krainą, do której idzie się tylko w jednym celu – po śmierć. Las Aokigahara znany jest na całym globie jako jedno z najmroczniejszych i przerażających miejsc świata. W głąb lasu prowadzą liczne ścieżki, które niejako wciągają podróżnych w leśne tajemnice.

Z racji na nienaturalne zagęszczenie drzew, Aokigahara nazywany jest również "Morzem Drzew". Podobno olbrzymie pnie oraz rozłożyste konary tworzą naturalną barierę dźwiękową, dlatego gdy wejdzie się stosunkowo niedaleko w głąb lasu, wszelkie dźwięki są wygłuszane. Nie słychać krzyków, ani wołania o pomoc. Według naocznych świadków, w odmętach Aokighary życie spotkać można jedynie w postaci zwierząt lub roślin. Wchodząc w gęsty korytarz drzew, już po niecałych stu metrach widać pierwsze części garderoby - krawaty, marynarki, dalej bieliznę, buty, butelki po sake, które z pewnością miały dodać odwagi tym, którzy przyszli tutaj, by odebrać sobie dar życia. Są również portfele z dokumentami, zdjęcia rodzinne, na których widnieją żony i dzieci. Niektóre z nich są nawet podpisane np. "tata, mama, ja". Wokół walają się opakowania po lekach, z których wciąż można odczytać nazwisko lekarza, który dany lek zapisał.

Policja i leśnicy twierdzą, że ciała zmarłych są konsumowane przez lisy, niedźwiedzie, szopy i inne leśne zwierzęta. Z kolei kości rozrzucane są przez zwierzynę po całym terenie. Dlatego, lokalnych mieszkańców nie dziwi już tak bardzo widok czaszki leżącej pod drzewem, czy stos ludzkich kości, gdzieś przy ścieżce. Inaczej jest z wisielcami, których spotkać można dość często. Ich ciała zwisają z szerokich konarów, niczym żyrandole w nawiedzonych domach. Shigeru Ono - komendant straży pożarnej w położonym, nieopodal lasu mieście Fujiyoshida stwierdza, że często spotyka ludzi, którzy zmierzają do Aokighary, by odebrać sobie życie. "Przyszłych samobójców można rozpoznać. Dlatego, gdy spostrzeżemy takiego człowieka, staramy się z nim rozmawiać. Niestety, nie zdaje się to na wiele - najczęściej w godzinę później policja już dzwoni do jego rodziny." – mówi mężczyzna. Co więcej, jak wynika ze statystyk, ludzi w ciemnych, stalowych garniturach i z błędnym wzrokiem, którzy beznamiętnie podążają do Aokighary, jest coraz więcej. Bardzo ciężko jest precyzyjnie ustalić ile osób odebrało sobie życie w Lesie Śmierci, a to z racji na ginięcie ciał. Władze regionu dokładają wszelkich starań, by ograniczać liczbę samobójstw na tych terenach. Do najważniejszych działań policji w tym celu, zaliczyć można instalację kamer, wzmożoną liczbę patroli oraz tablice informacyjne przy wejściu do lasu. O Lesie Śmierci krąży wiele legend i mitów, ale to nie zniechęca ciekawskich turystów do odwiedzania tego miejsca. Niektóre biura podróży mają nawet w swojej ofercie wycieczkę do tego mrocznego miejsca. Zdarza się też, że jeden z podróżników gubi się w lesie grozy. Wtedy w pośpiechu i zdenerwowaniu szuka wyjścia z roślinnego labiryntu, a gdy po długich poszukiwaniach nadchodzi kryzys i psychika nie wytrzymuje, zaczyna szukać zawieszonej na jednym z drzew pętli dla samego siebie.