Prawdziwe powody, przez które nie uprawiamy sportu

Najpopularniejszą wymówką, którą stosujemy, tłumacząc się z nieuprawiania sportu, przeważnie jest brak czasu. Będąc jednak szczerym samemu przed sobą, często okazuje się, że to sfałszowany powód. Wystarczy policzyć czas w tygodniu, który marnujemy na totalne głupoty, by zorientować się, że pół godziny-godzina biegania cztery-pięć razy w tygodniu nie stanowiłyby dla nas tak naprawdę żadnego problemu. Jakie są więc prawdziwe powody, przez które nie uprawiamy sportu? Lenistwo? Do pewnego stopnia na pewno tak. A może też uczucie dyskomfortu, które towarzyszy wysiłkowi fizycznemu? Coś w tym jest! Teorie zachowań człowieka już dawno pokazały, że bezpośrednie doświadczenie często jest dla nas ważniejsze, niż przyszłe uczucie satysfakcji i zadowolenia. Oznacza to, że naprawdę trudno jest nam robić rzeczy niewygodne i nieprzyjemne, nawet jeśli wiemy, że czeka nas za nie nagroda. To trochę tak jak w szkole – mimo niewątpliwych korzyści, które czerpaliśmy z nauczenia się na klasówkę, woleliśmy nie raz gapić się w ścianę, zamiast się uczyć. Perspektywa otrzymania dobrej oceny nie raz nie była wystarczająca, by się trochę nad książkami pomęczyć. Uprawianie sportu odrywa nas od wygodnej, bezpiecznej rzeczywistości, do której się przyzwyczailiśmy. Całe nasze życie może być perfekcyjne i dostosowane do naszych widzimisię – przebywamy w komfortowo ogrzewanych pomieszczeniach niezależnie od pogody za oknem, wyposażamy łóżka w wygodne materace, prysznic czy kąpiel z ciepłą wodą to codzienny standard itd. W tak ułożonym świecie nie jesteśmy przyzwyczajeni nawet do delikatnego dyskomfortu. Tymczasem sport, w przypadku początkujących jego adeptów, przynosi wiele odczuć i bodźców, które wyrywają nas z prawdziwej sielanki.
Pocenie się Nie ma skutecznego wysiłku bez porządnego spocenia się. Żeby spalić naddatek kalorii i odzyskać zaniedbywaną formę trzeba się pocić. Wszelkie próby ominięcia tego etapu niczemu nie służą, są tylko oszukiwaniem samych siebie. A w poceniu się nie ma przecież nic przyjemnego: smród i klejąca się koszulka do pleców – któż o zdrowych zmysłach jest w stanie to tolerować? A jednak – gdy przyzwyczaimy ciało do regularnego wysiłku fizycznego to nie tylko nasza potliwość nieco się zmniejszy, ale pocenie się przestanie być aż takim problemem. Wręcz przeciwnie – będzie dostarczało nam satysfakcji jako sygnał, że odwaliliśmy kawał dobrej roboty. Kwestia przyzwyczajenia.
Zadyszka Gdy pocenie łączy się z zadyszką w głowie pojawia się myśl: o nie! Nigdy już nie pójdę biegać. Nie za taką cenę. Owszem, zadyszka to jedno z najbardziej nieprzyjemnych odczuć, które towarzyszy początkującym biegaczom i innym sympatykom sportu. Jak wyleczyć się ze strachu przed zadyszką? To proste – trzeba uzmysłowić sobie, że z każdym kolejnym bieganiem (o ile robimy to regularnie) zadyszka będzie się niwelować aż w końcu zniknie. Wtedy uprawianie sportu będzie wreszcie przyjemne i satysfakcjonujące. Trzeba tylko przetrwać.
Ból mięśni Pod koniec biegania lub uprawiania innego sportu, zwykle nasze mięśnie odmawiają nam posłuszeństwa. Nogi stają się niewyobrażalnie ciężkie, a przebiegnięcie kolejnego kawałka, nawet paru kroków, wydaje się celem niemożliwym do osiągnięcia. A zakwasy na następny dzień? Trudno chodzić, trudno się ruszać, uczucie nieustannego dyskomfortu z powodzeniem utrudnia życie. Jak przetrwać ten trudny etap? Warto sobie uświadomić, że wystarczy miesiąc, dwa męki, a ból mięśni przestanie być problemem – wręcz przeciwnie! Obserwacja własnych postępów to jedna z najprzyjemniejszych cech uprawiania sportu.
Wczesne wstawanie lub ćwiczenie późnym wieczorem Gdy jesteśmy zapracowani najlepszymi porami na uprawianie sportu z reguły okazuje się wczesny ranek lub późny wieczór. Wczesne wstawanie wydaje się koszmarem. Nie dość że skracamy sobie czas przeznaczony na sen, to jeszcze zmuszamy się do biegania, gdy jeszcze zimno, a nawet ciemno. Co w tym przyjemnego? Przekona się o tym każdy, komu udaje się utrzymać regularność porannego biegania. Bieganie rano zapewnia bowiem lepsze samopoczucie i więcej pewności siebie przez cały dzień. A ćwiczenie wieczorem? Przecież po całym dniu jesteśmy zmęczeni. Skąd wziąć jeszcze energię na rundkę biegania? Nasz organizm może więcej, niż nam się wydaje. Zawsze! Poza tym bieganie nie odbiera energii, a wręcz jej dodaje… pobudza krążenie, stawia nas na nogi, wydłuża czas, w którym jesteśmy gotowi do działania. A gdy wreszcie położymy się do łóżka, czeka nas naprawdę zdrowy sen.

Być może to nie jest tak, że uprawianie sportu jest nieprzyjemne, ale to życie, które prowadzimy na co dzień, jest niepokojąco wygodne. Nieustannie się rozpieszczamy, minimalizujemy swoją aktywność, niemalże wszystko robimy w pozycji siedzącej. Wysiłek fizyczny staje się tym samym okrutnym wyrwaniem z poczucia bezpieczeństwa. Jak się jednak okazuje, okiełznanie strachu przed poceniem się/chłodem/bólem mięśni – to tylko kwestia czasu i przyzwyczajenia.