Szwajcaria - nie tylko zegarki i banki...

Ekskluzywność i swojskość. Lans i pokora. Cywilizacja i busz. Słodkie lenistwo i mordęga. Rozpusta i dyscyplina. Wszystko to znajdziesz w kraju, który jest swego rodzaju ewenementem na mapie świata. Neutralna, niezależna. Zawsze po swojemu. Mały kraj, który jest potężny. Posiada walutę uwielbianą przez Polaków – najlepsza do zaciągania kredytów. Zapraszamy do Szwajcarii. Szwajcaria od lat zachwyca swoją niezależnością, innością. Mimo to ruszając do szwajcarskich miast, nie dostrzeże się niczego, co by je odróżniało od znanych nam dobrze miejsc rozsianych po Europie. Nie widać tej wyjątkowości. Większość osób pewnie nie potrafiłaby wymienić pięciu ważnych zabytków w Szwajcarii. To nawet dobrze, bo to nie dla nich warto odwiedzić ten kraj. Mamy tam wszystko, co znamy z mitów: szwajcarskie zegarki, szwajcarskie czekolady, szwajcarskie banki, szwajcarski ład, szwajcarski porządek… I Armani, i Gucci, i Dior. Taki zestaw serwowany jest niemal wszędzie: zabójcze ceny, tłok i starówka. Urokliwe wąskie uliczki, klimat miasta tłumnie odwiedzanego przez turystów… Oczywiście piękne jest Jezioro Genewskie, miło podziwia się panoramę miast, warto odwiedzić piękne miejsca wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wśród nich są m.in.: Średniowieczne zamki Castelgrande, Castello Montebello i Castello Sasso Corbaro, Stare Miasto w Bernie, Rezerwat Biosfery w Entlebuch, miasta zegarków. Jednak po opłaceniu wszystkich miejskich rozrywek, warto udać się do mniejszego miasteczka i nacieszyć się prawdziwym bogactwem Szwajcarii – naturą. Gwarantowane pierwsze wrażenie? Zapierające dech. Wijące się w górach, między przepaściami, asfaltowe drogi, dostarczają lekkiego dreszczyku emocji. Zdają się trochę nie pasować do tradycyjnych drewnianych chatek, tak dobrze znanych z filmów. Domek na takim terenie to tak zwany szwajcarski sen. Jeśli działki nie otrzyma się w spadku, to ponoć trzeba być bogaczem, aby móc sobie na taką pozwolić. Nawet nowe budynki nawiązują do tradycyjnej architektury. Całość jest w ogóle taka sielska i swojska. Na ulicach pierwszeństwo mają stada krów, które paradują dumnie i oczywiście niespiesznie. Na wzgórzach, barany podzwaniają naszyjnikami. Wszystko zgodnie ze sobą współżyje. Widok z okna w takim miasteczku jest, chciałoby się powiedzieć, niemożliwy. Góra na wyciągnięcie ręki. Choć chyba słowo „góra” nie jest w stanie sprostać semantycznie swojemu zadaniu. To coś w rodzaju molochów, które budzą respekt. Ciemno się robi w oczach na widok stoków narciarskich. Tylko prawdziwi śmiałkowie porywają się na jeżdżenie w takim miejscu. Przed wyjściem w góry trzeba się odpowiednio przygotować. Szwajcarzy są chyba mistrzami pysznych śniadań. Jako wynalazcy müsli i posiadacze doskonałego mleka (a może to górskie powietrze, zaostrzające apetyt, odpowiednio doprawia potrawę) potrafią za pomocą zwyczajnych produktów wyczarować ucztę dla podniebienia. Tak objedzonym ciężko trochę ruszyć pod górę…
Zobacz także: Szwajcaria - galeria zdjęć » Zanim jednak wybierze się szlak, warto rozliczyć się ze swoimi możliwościami i szczerze ocenić swoje piechurskie możliwości. Nawet na niezbyt trudnych szlakach po pierwszych 50 m człowiek zaczyna się zastanawiać, czy da radę. Nieprzygotowanym wędrówka przypomina trasę na swój własny sąd ostateczny, a każdy krok jest karą za ostatnio popełnione występki. Trzeba też przemyśleć swój ubiór. Przez większość miesięcy w roku jest się narażonym na ostre słońce, a spieczonym policzkom dokucza krew, której pulsowanie doskonale odczuwa się w głowie, a nawet w policzkach. Zmiana wysokości i klimatu plus zmęczenie, skutkują niespotykanym na co dzień reakcjom organizmu. Zapomina się o codziennych sprawach w tak niecodziennym miejscu. Jest czas na coś więcej. Stawia się pytania i poszukuje odpowiedzi, bez pośpiechu, w rytm stawianych ostrożnie kroków. A na szczycie budzi się euforia, uczucie, jakby świat klękał u stóp. Nieważne, na jakiej wysokości - zdobyty szczyt, to zdobyty szczyt. Alpy są jednak wymagające, a ból mięśni czuć jeszcze długo po wędrówce. Idąc w góry trzeba poradzić sobie z pewnym, prozaicznym zdawać by się mogło, problemem. Teren jest dość wymagający, wypadałoby patrzeć pod nogi. Ale jak tu się oprzeć? Warto zatrzymać się na chwilę i poczuć, jak wiatr lekko muska spieczone policzki, a cisza ciepło otula. Pejzaż składający się z wysokich budynków zastępują wysokie góry, wykończone ostrymi szczytami. Wielu podróżnych ma także okazję doznać czegoś niecodziennego. Wędrując zdarza się im słyszeć muzykę – subtelne, powolnie dźwięki, przesączone swego rodzaju słodyczą, grane na instrumentach mało znanych – rogach alpejskich, na których często grają mężczyźni u podnóża gór. Szwajcaria cała utkana jest z malowniczych szlaków. Chętnych na solidny wysiłek zachęci szlak lodowcowy i szlak alpejski. Głodomorzy mogą wybrać się na szlak sera i czekolady, szlak wina, a nieco leniwsi na szlak Wilhelma Tella czy szlak panoramiczny. Dla tych, którzy mają dość spacerów, Szwajcaria ma prawdziwą gratkę – szlak miłośników kolei - 39 tuneli, 55 mostów, 1123 m różnicy wysokości - ta linia jest wyjątkowym dziełem techniki. Otworzono ją w 1903 roku po 5-letnim okresie budowy. Nie trzeba obawiać się opóźnień – ich łączna wartość w ciągu roku wynosi… dwie minuty. Odcinek pomiędzy Preda i Bergün uważany jest za jedną z najbardziej spektakularnych tras kolejowych ma świecie i jest wyjątkowym przykładem zagospodarowania wysokoalpejskich krajobrazów. Wzdłuż niego prowadzi także szlak wędrowny. Kraina mlekiem i miodem płynąca – to określenie doskonale pasuje do Szwajcarii. To miejsce, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie i w którym każdy będzie się dobrze czuć. Niezależnie od pory roku.